بعضی کارکنان ـ با وجود آنچه که سازمان در زمینه گزینش، اجتماعی کردن، طراحی‎ ‎شغل، معیارهای عملکرد و رویه های پاداش تلاش خود را انجام می دهد ـ برای مدیریت سازمان‎ ‎مشکلاتی پدید می آورند.
مواردی چون تأخیر ورود مکرر، غیبت فراوان، مشاجره با‎ ‎همکاران، نافرمانی در برابر سرپرستان، بی توجهی به مقررات و رفتارهای دیگری از این‏‎ ‎دست؛ باعث می شود که نظم و انضباط فردی و سازمانی زیر سؤال برود.
‎ واژه انضباط به وضعی در سازمان اطلاق می شود که در آن کارکنان بر پایه مقررات و‎ ‎استانداردهای رفتار مقبول عمل کنند. هنگامی که کارکنان از آنچه که از آن ها انتظار‎ ‎می ‏رود آگاه باشند ـ با فرض این که این استانداردها و مقررات را منطقی بدانند ـ‎ ‎درصدد ‏برآوردن انتظارات سازمان بر خواهند آمد. ولی همه کارکنان مسؤلیت منضبط بودن‎ ‎را نمی ‏پذیرند و مفاهیم انگیزشی که به طور معمول در سازمان ها به کار گرفته می شود،‎ ‎برای ‏ایجاد رفتار مسؤلانه در برخی از آنان بسنده نیست